Belastingdienst vraagt informatie

Een ondernemer krijgt een boekenonderzoek of een vragenbrief met 50 vragen. De antwoorden moeten er binnen 14 dagen liggen, anders volgen er maatregelen. In mijn praktijk krijg ik regelmatig accountants of ondernemers aan de lijn die hiermee geconfronteerd worden. Moet de ondernemer reageren? Antwoord: ja, maar ....

Formeel informatieverzoek

Een ondernemer moet een administratie bijhouden en op een informatieverzoek reageren door het verstrekken van de informatie. Als de informatie niet wordt verstrekt, kan de inspecteur stellen: "Ik leg een aanslag op en de ondernemer moet maar bewijzen dat de aanslag niet juist is." Dit noemen we in de praktijk "omkering van de bewijslast". Bij een omkering van de bewijslast wordt u er erg druk mee.

Een belastingplichtige kan niet zoveel met een onredelijk verzoek om (te veel) informatie. Tijdens een procedure kan hij dit aan de orde stellen, maar bij het opvragen kan hij hiertegen niet in beroep. De enige mogelijkheid is een civiele procedure (in kort geding), dit is een lastige en kostbare procedure.

Nieuwe wetgeving informatieverzoek

Er is nieuwe wetgeving waardoor de ondernemer beter wordt beschermd. Hoe werkt het?

• De inspecteur stuurt een brief met diverse vragen.
• De ondernemer verstrekt een deel van de informatie.
• De inspecteur is hier niet blij mee en stuurt een informatiebeschikking.
• De ondernemer kan naar de fiscale rechter om de onredelijkheid van de informatiebeschikking aan de orde te stellen. Als het informatie van een derde (bijvoorbeeld een klant) betreft, wordt geen informatiebeschikking maar een kostenvergoedingsbeschikking verstrekt.
• De rechter kan het met de ondernemer eens zijn, hiermee komt de omkering van de bewijslast niet in beeld. Als de ondernemer in het ongelijk wordt gesteld, moet hij alsnog de informatie aanleveren.
• Als de ondernemer enkel om te zeuren of tijd te winnen een procedure opstart, kan de omkering van de bewijslast in stand blijven.

De kostenvergoedingsbeschikking

Via deze route vraagt de inspecteur informatie bij de ondernemer van een derde. Het is ook mogelijk dat de Belastingdienst stelt dat de ondernemer zijn eigen administratie anders moet inrichten, zodat de Belastingdienst deze eenvoudiger kan controleren. In dit soort gevallen stelt de Belastingdienst een kostenvergoeding voor. Als de ondernemer het hiermee niet eens is, kan hij naar de fiscale rechter.

Conclusie fiscaal jurist

We hebben een klein stapje in de goede richting gezet, de rechter mag nu oordelen over de informatieverzoeken van de Belastingdienst. Het oorspronkelijke wetsvoorstel ging veel verder en sprak mij meer aan.